Ας μιλήσουμε για πραγματική οικονομία:

  Κλείνουμε αισίως πέντε χρόνια ύφεσης  και κρίσης και το μόνο, που  όλοι σίγουρα έχουμε καταλάβει καλά,  είναι :

·         ότι  η βαριά αμέλεια και κακοδιαχείριση της δημοσιονομικής  και οικονομικής ζωής της χώρας  έχει παρελθόν τουλάχιστον δύο δεκαετιών και ότι όταν έπρεπε να υπάρξουν μέτρα έκτακτης ανάγκης εξαιτίας της δανειακής εξάρτησης της χώρας που επιδεινώνονταν,  οι κυβερνήτες μας είχαν εφεύρει τη «δημιουργική λογιστική» και  απλά μιλούσαν για μέτρα μετά τις εκάστοτε εκλογές και για καινούργια δάνεια ή επιδοτήσεις κοινοτικών πακέτων  .

·         Ότι ενώ η χώρα καθυστερούσε να αντιληφθεί τις δραματικές συνέπειες ενός μοντέλου υπέρογκου δανεισμού και ελλειμματικής παραγωγής τουλάχιστον για είκοσι χρόνια , σήμερα απλά το ονομάζουν μη « βιώσιμο οικονομικό μοντέλο», το αυτονόητο δηλαδή ότι όταν δεν παράγεις και μόνο δανείζεσαι είναι μη βιώσιμο οικονομικό μοντέλο……

·         Ότι οι έλληνες  μάθανε να διαβιώνουμε, όχι στην αληθινή ζωή της παραγωγής  των ειδών της αγοράς ( προίοντα ή υπηρεσίες) ή των τομέων έρευνας και  πραγματικής εργασίας αλλά ζούσαμε στο εικονικό πεδίο της τηλεόρασης και του ιντερνέτ, του life style  και των χαλαρών ηθικών προτύπων της κατανάλωσης-  και μάλιστα εισαγόμενων  ει δυνατόν προϊόντων και υπηρεσιών « γιατί αλλιώς δεν ήσουν in»- και την απλή παρακολούθηση από τους δέκτες μας  της διαπλοκής των επιτηδείων να εκμεταλλεύονται το δημόσιο χρήμα  σε κατευθύνσεις  είτε ίδιων ωφελειών ( επενδύσεις  ανταγωνιστικότητας  και εκσυγχρονισμού τις ονόμαζαν ) είτε  αμφίβολης κερδοσκοπίας ( βλέπε τα κεφάλαια των ταμείων και των οργανισμών να επενδύονται στο χρηματιστήριο και σε αμφίβολης βιωσιμότητας –– κατασκευασμένα – τοξικά  όπως χαρακτηρίστηκαν μετά, ομόλογα και επενδύσεις φούσκας)

·         Με απλά λόγια οι Έλληνες εθιζόμασταν στην πολιτική διαστροφή της οικονομίας της χώρας από το παράγω και καταναλώνω, στο καταναλώνω ότι βρώ μπροστά μου με χρήμα κερδοσκοπικό  (θυμηθείτε τις ΑΧΕΠΕΥ που ξεφύτρωναν σε μία μέρα καθώς το σύστημα ήταν παραδόξως ευέλικτο στην ίδρυσή τους ) ή το ξένο χρήμα  το δανεικό  που όλως παραδόξως  έρρεε μέσα από τις  θελκτικές διαφημίσεις των τραπεζών για "ανεκτίμητες αξίες" που αγοράζεις μέσα από μία χρυσή κάρτα 'η τα εορτοδάνεια και διακοποδάνεια.

Δηλαδή, κυρίες και κύριοι, ζούμε  εδώ και 2 γενεές χωρίς πραγματική οικονομία αλλά:

Σε εικονικό και ψευδές περιβάλλον  καταναλωτικής ευδαιμονίας που δεν μας ανήκει γιατί πραγματοποιείται με δανεικό χρήμα

Σε  ψευτοαποτελεσματική  απασχόληση , δημοσιουπαλληλικής ρουτίνας ,όπου δουλεύω 8ωρο αλλά δεν ξέρω τι ακριβώς παράγω και τι ακριβώς δουλειά κάνω, πληρώνομαι όμως για να ξοδεύω σε υπερεκτιμημένα αγαθά και υπηρεσίες .

Της ακύρωσης της  ελληνικής πρωτογενούς παραγωγής  ( προϊόντα της γής και της θάλασσας) και της μεταποιητικής δραστηριότητας και της  ατελέσφορης παραγωγής  γενεών πτυχιούχων και κατόχων ακαδημαικών προσόντων που δεν έχουν σχέση με την πραγματική ανάγκη ικανοτήτων  και αληθινών επαγγελμάτικών δεξιοτήτων  ούτε και με την αληθινή ζήτηση.

·         Και  φτάσαμε σήμερα ύστερα από το   «λεφτά υπάρχουν» , αλλά ξέχασε  ο ΓΑΠ να προσθέσει ότι ανήκουν σε άλλους και άρα είναι δανεικά    η Εθνική μας οικονομία να έχει οδηγηθεί  σε δύο Μνημόνια εθνικής μελαγχολίας και ναρκοθέτησης του μέλλοντος της χώρας και να ασχολούμαστε με την αυτοκτονία σαν πράξη ηρωισμού  . Δηλαδή  πράξη δειλίας και απόγνωσης- όπως λένε οι ψυχολόγοι ότι είναι η αυτοκτονία- , μονοπωλεί το ενδιαφέρον μας ως ηρωική ενώ η αληθινή ζωή – που είναι γενναιότητα, αντοχή , επιμονή και κουράγιο  αποτελούν έννοιες  ακυρωμένες ………..είναι τραγικό