Ο εορτασμός της επετείου της λήξης του αντισυμμοριακού αγώνος 1946-1949 στο Βίτσι

 

του Νίκου Αλικάκου

Την Κυριακή, 1 Σεπτεμβρίου 2013, εορτάσθηκε στο Βίτσι η 64η επέτειος της λήξης του Αντισυμμοριακού Αγώνος.

Η Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού ανέλαβε για μια ακόμη φορά να οργανώσει την εκδήλωση τιμής και μνήμης των πεσόντων μαχητών Αξιωματικών και Οπλιτών του πολέμου αυτού.
   Αλλά για μια ακόμη φορά τα στερεότυπα που βασανίζουν την ιστορική μνήμη των νεοελλήνων, διαστρεβλώνοντας την ουσία των επετείων, ήσαν στο προσκήνιο. Η επανάστασις του 1821 ήταν  εθνικός απελευθερωτικός αγώνας ή ταξική αναμέτρηση; Το ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου 1940 το είπε ο Μεταξάς ή ο Λαός; Ο αγών της Πατρίδος κατά τα έτη 1946-1949 ήταν συμμοριτοπόλεμος ή εμφύλιος. Κατά γενική ομολογία η επιλογή στα στερεότυπα αυτά υποδηλώνει συχνά την πολιτική ή κομματική προτίμηση εκάστου.

    Οι ομιλητές του πρωινού της Κυριακής αφιέρωσαν σημαντικό χρόνο προκειμένου να αποδειχθεί ότι ο πόλεμος αυτός υπήρξε συμμοριτοπόλεμος και όχι εμφύλιος.

    Το ζήτημα αυτό είχε κορυφαία πολιτική διάσταση στα χρόνια του πολέμου καθώς το ΚΚΕ αναζητούσε αγωνιωδώς τον ισότιμο πολιτικό ρόλο έναντι του συνόλου σχεδόν των αστικών πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων της Χώρας ώστε να επιτύχει τη διεθνή αναγνώριση και να κατορθώσει εντέλει να διαπραγματευτεί. Σήμερα το ζήτημα αυτό δεν έχει καμιά πολιτική σημασία. Συχνά πολλοί ομιλητές αναφερόμενοι στην περίοδο αυτή χρησιμοποιούν τη φράση,  ίσως και για να εξέρχονται της δυσκόλου θέσεως προς το κοινό τους,  «..ο συμμοριτοπόλεμος ή εμφύλιος πόλεμος ή όπως θέλετε πέστε τον……». Και ακριβώς έτσι είναι . Όπως θέλει ο καθένας ας τον πεί. Δεν έχει καμιά σημασία. Επί της ουσίας, ο αγών της Πατρίδος αυτός όπως επίσης και η αντιμετώπιση του ενόπλου  κομμουνιστικού κινήματος του Δεκεμβρίου του 1944, ήταν το αποτέλεσμα της σκληρής σύγκρουσης των συμφερόντων των ξένων δυνάμεων στην περιοχή μας. Η αδυναμία και η ανικανότητα της ηγεσίας της κομμουνιστικής αριστεράς να αντιληφθεί ότι χρησιμοποιούνται  από τη μια και η έλλειψη πατριωτικού τους συναισθήματος από την άλλη κατέστησε όλους τους αγωνιστές του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ , του ΔΣΕ και των άλλων ποικιλώνυμων οργανώσεων συμμορίτες κατά της Πατρίδος .  Ωστόσο ο πόλεμος αυτός πήρε, σχεδόν σε όλη την Ελλάδα, χαρακτηριστικά γενικευμένης αδελφοκτόνου συρράξεως .

     Το πολιτικό όμως ζήτημα το οποίο υπήρξε επί δεκαετίες και σήμερα επανέρχεται  με μεγαλύτερη ένταση, λόγω της εμφάνισης του εθνικιστικού κόμματος, είναι γιατί το μεταπολιτευτικό κράτος στάθηκε πραγματικός διώκτης των μαχητών της περιόδου αυτής. Γιατί υποβάθμισε την αξία, τη σημασία του αγώνος αλλά και την ιερή μνήμη  των νεκρών. Γιατί ηθέλησε να ταυτίσει τον εορτασμό της επετείου με το καθεστώς της δικτατορικής περιόδου; Γιατί ακύρωσε και απαξίωσε στην συνείδηση των Ελλήνων πολιτών, ιδίως της νεολαίας, τη θυσία αυτή,  μέχρι ύβρεως στην κυριολεξία, χαρακτηρίζοντας τις επετείους αυτές « γιορτές μίσους»;

     Ο Αγώνας αυτός είναι ο μοναδικός στην ιστορία του Ελληνικού Έθνους ο οποίος δεν δόθηκε για τη διατήρηση της Πατρίδος .Αν είχαν επικρατήσει οι κομμουνιστές  ή αν η Ελλάς στη μοιρασιά των μεγάλων δυνάμεων είχε βρεθεί μεταξύ των χωρών της σοβιετικής κηδεμονίας θα είχε διατηρηθεί ως κρατική οντότητα . Όπως και οι άλλες γνωστές μας χώρες. Χωρίς βέβαια τις περιοχές της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης οι όποιες θα είχαν παραχωρηθεί στην Βουλγαρία. Αλλά κράτος θα υπήρχε. Δεν θα υπήρχε όμως  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ  στον τόπο αυτό. Αυτό ήταν  το διακύβευμα του αγώνος αυτού.  Η διατήρηση της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Παρά τις αιτιάσεις που μπορεί να διατυπώσει κανείς για την ποιότητα της Ελληνικής Δημοκρατίας είναι βέβαιο πως η Ελλάς παρέμεινε, σωτήρια για το Λαό και το Έθνος, στη χορεία των δυτικών δημοκρατιών όπως διαμορφώθηκαν μετά τους πολέμους. Αυτοί όμως οι οποίοι ωφελήθηκαν πρωτίστως από τα αγαθά και τα δικαιώματα της Δημοκρατίας  υπήρξαν οι χειρότεροι εχθροί   απέναντι σ΄αυτούς  που έχυσαν το αίμα τους.  Ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ και διατελέσας πρωθυπουργός της Χώρας υπήρξε ο κύριος εμπνευστής και εκφραστής της πολιτικής  αυτής . Τις πολιτικές του επιλογές όμως ακολούθησαν απαρέγκλιτα όλοι οι μεταγενέστεροι του ανεξαρτήτως κόμματος και ιδεολογίας. Και έφθασε το επίσημο ελληνικό κράτος και όλοι οι πολιτικοί  να απέχουν από κάθε εκδήλωση τιμής και μνήμης έντρομοι μήπως και χαρακτηρισθούν με τα συνήθη επίθετα. Και από την άλλη μεριά να φθάνουν μέχρι σημείου γλοιώδους κολακείας προς κάθε κομμουνιστή ή αριστερό καλλιτέχνη , πολιτικό, διανοούμενο ή νομιζόμενο διανοούμενο   για τους « τίμιους αγώνες του για τη δημοκρατία»   λησμονούντες προκλητικά σε ποίον πραγματικά οφείλουν τα βουλευτικά και πολιτικά τους αξιώματα με τα συν αυτοίς ωφελήματα και απολαβές.

    Γέμισε η Πατρίδα μας από μουσεία καταδικασθέντων, φυλακισθέντων, βασανισθέντων, εκτοπισθέντων , αφανισθέντων κ.ο.κ. Τα ΜΜΕ, με προεξάρχουσα την κρατική τηλεόραση, σε εβδομαδιαία βάση και επί δεκαετίες  πρόβαλαν διάφορα πρόσωπα της αριστεράς  που εξιστορούσαν απίθανες ιστορίες βιαιότητος σε βάρος τους προκειμένου να κερδίσουν τη συμπάθεια των αδαών . Και το χειρότερο να επιχειρήσουν να καθιερώσουν στη συλλογική συνείδηση εγκληματικές φυσιογνωμίες ως   « λαϊκούς ήρωες». Η θρασεία παραπλάνηση, η διαστρέβλωση και η αποσιώπηση ήταν στην ημερήσια τηλεοπτική διάταξη για εκατοντάδες χιλιάδες έκπληκτους Έλληνες.

     Μόνη η ΕΑΑΣ, σχεδόν διωκόμενη, έμεινε να κρατά αναμμένο τον « ΠΥΡΣΟ» όλα αυτά τα χρόνια . Από το 1982 μέχρι σήμερα. Αξίζουν έπαινοι και συγχαρητήρια σε όλες τις  Διοικήσεις της ΕΑΑΣ που επί 30 και πλέον χρόνια κράτησαν και προσέφεραν εθνικό έργο. Διότι είναι βέβαιο πως οι εορτές  αυτές θα επανεύρουν  την αίγλη τους. Την ιστορία δεν έχει κανείς τη δύναμη  να  αλλοιώσει .Αλλά επίσης  και προς τους χιλιάδες αποστράτους αξιωματικούς που τα χρόνια αυτά έδιναν το « παρών» στο Γράμμο και στο Βίτσι αδιαφορούντες για τις συνέπειες  προς τους ιδίους  και τα μέλη των οικογενειών τους.

     Αίσθηση προκάλεσε στους παρισταμένους της περασμένης Κυριακής  το πλήθος , η εμφάνιση και η συμπεριφορά των μελών και οπαδών του νεοφανούς κοινοβουλευτικού κόμματος που παρευρέθηκαν στις εκδηλώσεις. Αποβιβάστηκαν από τα λεωφορεία κατά « διμοιρίες» με επικεφαλής, μετέβησαν στο χώρο του μνημείου αδιαφορούντες πλήρως για την Θεία Λειτουργία που ετελείτο στον σεπτό Ιερό Ναό και παρετάχθησαν στο Μνημείο αναμένοντες τη συνέχεια.  Η παρουσία της βουλευτού άλλου κόμματος του Ν. Καστοριάς, ως εκπροσώπου του Ελληνικού Κοινοβουλίου στο χώρο του Μνημείου , μετά το πέρας της Θ. Λειτουργίας,  προκάλεσε οργίλες αντιδράσεις εκ μέρους των . Ιαχές , αλαλαγμοί και ύβρεις. Εκτοξεύθηκαν μπουκάλια με νερό  προς την  πλευρά της βουλευτού. Από τα « πυρά» δεν εξαιρέθηκαν ούτε  ο Αρχιμανδρίτης που τελούσε την επιμνημόσυνη δέηση, ούτε οι ζώντες υπερήλικοι Στρατηγοί , μαχητές της περιόδου, ενώ απειλήθηκε προς στιγμήν  και η ανατροπή της εξέδρας των επισήμων . Η εκδήλωση συνεχίστηκε αφού εγκατέλειψε η βουλευτής και απομακρύνθηκε. Εις το τέλος ομίλησε και βουλευτής του κόμματος αυτού απευθυνόμενος στους παρισταμένους αποστράτους αξιωματικούς  με αναφορές στο μισθολόγιο και στις συντάξεις τους . Προφανής η σκοπιμότητά του αφού ηθέλησε να μιμηθεί τους λαϊκιστές πολιτικούς. Ήταν όμως άγουρος ο λαϊκισμός του και  δεν έπεισαν κανένα ούτε οι  προσπάθειές του ούτε οι  προθέσεις του.

    Αξίζουν διπλά συγχαρητήρια στον Στρατηγό Μαυροδόπουλο Παντελή, πρόεδρο της ΕΑΑΣ για την άριστη προετοιμασία της εκδήλωσης. Αλλά επίσης για  το θάρρος του και το δημοκρατικό του ήθος να αντιμετωπίσει και να κατακεραυνώσει  το αλαλάζον κομματικό  πλήθος  το οποίο εκράδαινε και τα γνωστά ξύλινα  ρόπαλα όταν ευχαρίστησε για την εκπροσώπηση  της Ελληνικής Βουλής. Σημειωτέον ότι παρουσιάστηκε βουλευτής εκ μέρους του Κοινοβουλίου για πρώτη φορά εδώ και 30 χρόνια κατόπιν προσπαθειών της ΕΑΑΣ.

      Η πρόθεση του Προέδρου της Βουλής να αποστείλει εκπρόσωπο είναι ευεξήγητη και μάλιστα του πλειοψηφούντος κυβερνητικού κόμματος. Αν πράγματι ήθελε ο Πρόεδρος της Βουλής και το κόμμα του να τιμήσει τη μνήμη των νεκρών θα έπρεπε να παρευρεθούν 30 βουλευτές και να ζητήσουν έμπρακτα συγγνώμη για την απαξίωση και την ύβρη στην οποία συμμετείχαν   όλα αυτά τα χρόνια. Αν πράγματι πιστεύει στην αξία του ηρωικού αγώνος του 1946 -1949 του Ελληνικού Στρατού, θα πρέπει να ενεργήσει με τη δύναμη του αξιώματός του, να ενταχθεί και πάλι η επέτειος  στον ετήσιο κύκλο των επισήμων εορτών του Κράτους και να τιμάται η μνήμη των αγωνιστών με κάθε δέουσα τιμή. Με τη συμμετοχή των Ενόπλων Δυνάμεων της Χώρας μας και με μια θάλασσα πηληκίων εν ενεργεία αξιωματικών πλημμυρισμένων από συναισθήματα υπερηφανείας για τη δράση και τη θυσία των προγόνων τους . Προτείνουμε στον κο Πρόεδρο της Βουλής  στην επέτειο του 2014 να έρθει ο ίδιος επικεφαλής διακομματικής κοινοβουλευτικής αντιπροσωπείας γιατί όχι και με βουλευτές του ΚΚΕ και να αποδώσουν τα οφειλόμενα. Επειδή όμως μεσολαβεί ένας χρόνος μέχρι τότε, έχει την ευκαιρία να πράξει το ίδιο στο ετήσιο μνημόσυνο στου ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ, σε 3 μήνες , σε έναν άλλο ύψιστο ηρωικό αγώνα όπου θυσιάστηκαν άνδρες της Ελληνικής Χωροφυλακής  για τον ίδιο σκοπό εκτελούντες τις διαταγές της  Πατρίδος .  Αυτή θα είναι αληθινά ενωτική και πατριωτική πρωτοβουλία και θα δείχνει την πολιτική τόλμη και την παρρησία. Αν πράγματι εξακολουθεί να έχει σωθεί κάτι μέσα του  και δεν έχει αλλοτριωθεί εντελώς από τις πολιτικές και εκλογικές σκοπιμότητες και δεν  φοβάται την επίθεση μερίδος ανθελλήνων δημοσιογράφων και τους χαρακτηρισμούς τους .

     Σήμερα τα 3 βασικά πολιτικά κόμματα που συγκέντρωναν  τη συντριπτική προτίμηση του εκλογικού σώματος στη διάρκεια της μεταπολίτευσης βαίνουν προς το τέλος τους. Οι έλληνες εκλογείς στρέφουν την πλάτη τους προς τις τραγικές πολιτικές τους επιλογές και στα πρόσωπα . Δεν εξαιρείται ούτε η κομμουνιστική αριστερά με το πρόσχημα της μη συμμετοχής της στα κυβερνητικά σχήματα. Υπήρξε η πλέον αναχρονιστική πολιτική δύναμη στον τόπο μας προς την αληθινή δημοκρατία, την πρόοδο και τον πολιτισμό. Η πρόκληση είναι ποίοι πολιτικοί αρχηγοί θα αναλάβουν να φονεύσουν τα φαύλα , διεφθαρμένα και παρηκμασμένα κόμματα τους .

     Η Πατρίδα μας χρειάζεται στην πολιτική νέα κόμματα και νέα πολιτικά πρόσωπα απαλλαγμένα από τις ηττημένες, χρεοκοπημένες και απατηλές ιδεολογίες του αριστερού και δεξιού φάσματος .Η Νέα δημοκρατία είναι « δεξιό»  κόμμα; Ο κος Γ. Παπανδρέου, με τις πολιτικές  που ακολούθησε οδηγώντας χιλιάδες ελληνικές οικογένειες  στην εξαθλίωση,  είναι « σοσιαλιστής»;  Ο μετά πάθους συνεχιστής της πολιτικής του κος Βενιζέλος ηγείται « σοσιαλιστικού κόμματος» ; Ο τόπος μας χρειάζεται πολιτικούς που θα διακρίνονται για την αγάπη τους προς την Πατρίδα, την εντιμότητά τους στη διαχείριση του δημόσιου πλούτου και την ειλικρίνειά τους προς το Λαό ενώ θα είναι πάντοτε έτοιμοι να θέτουν υπεράνω όλων μόνο το εθνικό συμφέρον ακόμη και με την πτώση τους. Αυτή είναι η πολιτική ιδεολογία που χρειάζεται η αγαπημένη αλλά καταρρέουσα Πατρίδα μας. Δεν έχει ανάγκη σήμερα από  ανύπαρκτες και δήθεν ιδεολογίες. Χρειάζεται τίμιες,  εθνικές πολιτικές ηγεσίες.

    Ο ερχόμενος χειμώνας θα είναι κρίσιμη περίοδος  για την  νεότερη πολιτική μας ιστορία. Τα πολιτικά κόμματα δεν μπορούν να συνεχίσουν την αυτοκτονική τους πορεία  παρουσιαζόμενα εκ νέου σε οποιαδήποτε εκλογική διαδικασία με τη σημερινή  μέχρι γελοιότητος εικόνα τους.  Είναι εθνικό τους καθήκον να διαλυθούν οι υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις και να ανασυνταχθούν μέσα στους κανόνες του δημοκρατικού πολιτεύματος με νέα πρόσωπα ώστε να επιτύχουν την ανανέωση της εμπιστοσύνης του Λαού  προς την πολιτική και την κρατική εξουσία. Αν δεν έχουν την εθνική ευαισθησία και τα πολιτικά αντανακλαστικά   να το πράξουν έγκαιρα θα οδηγηθούν και οι ίδιοι και η Χώρα στον όλεθρο, καθώς ήδη ανατέλλουν από το περιθώριο της ελληνικής κοινωνίας συμπλεγματικές  και αντιδημοκρατικές δυνάμεις που θα ωθήσουν τα πράγματα στο άναρχο χάος και στην εκμηδένιση κάθε οργανωμένης κρατικής υπόστασης.

Νίκος Αλικάκος
Μέλος ΑΠΣ/ΣΕΕ