Στις 31 Ιανουαρίου του 1996 σημειώθηκε η πρώτη απώλεια ελληνικού εδάφους μετά την κυπριακή τραγωδία του 1974.Με την δραματική κατάσταση που δημιούργησαν η εξωτερική και εσωτερική τρόικα στην χώρα πιθανόν δεν θα είναι και η τελευταία. Οι δραστηριότητες των τούρκων στη Θράκη, των σκοπιανών για την Μακεδονία και των αλβανών για την Ήπειρο σε συνδυασμό με την ανεπίτρεπτη ελληνική υποχωρητικότητα δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.
Μια μεγάλη προδοσία συντελέστηκε τότε από την κατ' όνομα ελληνική κυβέρνηση εν αγνοία του Ελληνικού λαού και χωρίς ευθύνη των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Σημίτης, Πάγκαλος και Aρσένης αποφάσισαν να παραδώσουν ένα κομμάτι Ελληνικής γης και να ευχαριστήσουν γι' αυτό τους αμερικάνους. Έφθασαν δε στην έσχατη κατάντια να κατασυκοφαντήσουν τρεις Έλληνες Στρατιωτικούς που έδωσαν την ζωή τους για την Πατρίδα. Την σημαία που διέταξαν να υποσταλεί «την πήρε ο αέρας», κατά τον πάγκαλο, ενώ το ηρωικό πλήρωμα του ελικοπτέρου ήταν «κουρασμένο» και γι' αυτό σκοτώθηκε.
Σήμερα, 17 χρόνια μετά, με ψυχραιμία κάνουμε τις διαπιστώσεις μας:
-Οι Ένοπλες Δυνάμεις ήταν έτοιμες να επιφέρουν καίριο πλήγμα στους τούρκους και να τους ταπεινώσουν θανάσιμα.
-Αν οι γενναίοι μας δεν έπαιρναν διαταγή να αφήσουν τους τούρκους αιχμαλώτους και να εγκαταλείψουν τις νησίδες, τα Ίμια θα παρέμεναν Ελληνικά και το ελικόπτερο δεν θα έπεφτε.
-Το πλήρωμα του ελικοπτέρου επιτέλεσε στο ακέραιο το καθήκον του και εκπλήρωσε με ακρίβεια την αποστολή του, πεθαίνοντας για την Πατρίδα.
-Η πολιτική «ηγεσία» ήταν κρυμμένη και ανίκανη να πάρει αποφάσεις.
-Καθαρά Ελληνικά εδάφη μετετράπησαν σε ουδέτερες (γκρίζες) ζώνες και έτσι άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου για νέες διεκδικήσεις των τούρκων.
Η ιστορία, λοιπόν, επαναλαμβάνεται μετά από χιλιάδες χρόνια. Νέοι Λεωνίδες φυλάνε Θερμοπύλες στο Αιγαίο, αλλά και νέοι εφιάλτες παραδίδουν την Ελλάδα στους εχθρούς της.
Σήμερα το κόμμα που ευθύνεται για την μεγάλη προδοσία, συγκυβερνά την χώρα, για να ολοκληρώσει το καταστροφικό του έργο μαζί με την ΝΔ και την ΔΗΜΑΡ. Αλήθεια, με τι σθένος εμφανίζονται οι συγκυβερνώντας σε στρατιωτικές ορκωμοσίες και πως ακούν τους λαμπρούς νέους μας να βροντοφωνάζουν: "Να υπερασπίζω με πίστιν και αφοσίωσιν, μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματος μου, τας Σημαίας. Να μη τας εγκαταλείπω μηδέ να αποχωρίζομαι ποτέ απ'αυτών".
Δημήτρης Βαλασίδης
Αξιωματικός εε – Οικονομολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου