Ποιος αλήθεια θυμάται την ιστορική κωλοτούμπα της μεγάλης "δημοκρατικής" δεξιάς παράταξης; Ποιος από μας αναρωτήθηκε γιατί ο κος Σαμαράς, που φώναζε κατά του μνημονίου και απειλούσε θεούς και δαίμονες, έγινε ξαφνικά πηθίνιο όργανο της φασιστικής γερμανικής πολιτικής; Είναι ένας κοινός ψεύτης; Είναι περίπτωση αθεράπευτης βλακείας; Διότι ασφαλώς αυτή του η αλλάγή στάσης έστειλε το κόμμα του στα τάρταρα - και αυτό δεν μπορεί να είναι κάτι που τον εξέπληξε. Γιατί λοιπόν επέλεξε την πολιτική του αυτοκτονία; Μήπως υπάρχει κάτι πιο σημαντικό ακόμα και από αυτή την πολιτική επιβίωση της ΝΔ; Και αν ναι, τι μπορεί να είναι αυτό;
Πριν σκεφτούμε τα πως και τα γιατί αυτής της "περίεργης" κατά τα λοιπά απόφασης, ας πάμε ένα ακόμα βήμα πίσω και ας σκεφτούμε τι συνέβει πριν απ'όλα αυτά. Πως ο "επαναστάτης" της ΝΔ που έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη, ο επικεφαλής της αποτυχημένης Πολιτικής Άνοιξης, έγινε ξαφνικά ο "ηγέτης" της ΝΔ; Με ποια προσόντα; Τόσο πολύ πια ενέπνευσε τους νεοδημοκράτες που ξέχασαν και αυτή ακόμα την αποστασία του;
Κι ακόμα ας αναρωτηθούμε, γιατί η Μέρκελ επιτρέπει στον Χριστοφοράκο να κυκλοφορεί ελεύθερος στη Γερμανία παρότι λάδωσε το εγχώριο πολιτικό σύστημα και παρότι υπήρξε διασπάθιση του χρήματος και της ίδιας της Siemens; Γιατί οι 400 σελίδες της έκθεσης του Χριστοφοράκου με τα σκάνδαλα της Siemens βρίσκονται στα χέρια της καγκελαρίου και όχι στα χέρια της γερμανικής δικαιοσύνης; Και τι αλήθεια μπορεί να γράφουν αυτές οι 400 σελίδες που τόσο επιμελημένα το αγαπημένο παιδί της Μέρκελ συνέταξε; Γιατί η παραπάνω φωτογραφία του μπλογκ δείχνει το Χριστοφοράκο σε ανύποπτο χρόνο να κάθεται "πρώτο τραπέζι πίστα" μαζί με τη Μέρκελ, τη Ντόρα και τον Καραμανλή; Τι έλεγαν αλήθεια όλοι αυτοί μαζί;
Ας ρίξουμε μια ματιά σε αυτά που δεν καταγράφει η επίσημη ιστορία αλλά ούτε και τα επίσημα ΜΜΕ...
Η "αποστασία" Σαμαρά και η πτώση της ΝΔ είναι από τις πιο σκοτεινές περιόδους του μεταπολεμικού κοινοβουλευτικού βίου. Μία απλή δημοσιογραφική έρευνα είναι αρκετή για να φωτίσει αρκετές από τις άδηλες πτυχές αυτού του παζλ. Για να αποκαλύψει γεγονότα που αποσιωπήθηκαν ενώ κάποιοι τα γνώριζαν και είναι σίγουρο ότι πήραν λεφτά για να τα θάψουν. Κι αυτό γιατί ο τότε πρωταγωνιστής του σκανδάλου, είναι ο πρωταγωνιστής και του σημερινού σκανδάλου και δυστυχώς και υποψήφιος για την πρωθυπουργία της ταλαιπωρημένης πατρίδας μας.
Tι ειχε μεσολαβήσει όμως εκείνους του θερμούς μήνες πριν φτάσει ο τότε πρωθυπουργός Κ.Μητσοτάκης να κάνει την πιο κάτω δήλωση; «Οι πολιτικοί μας αντίπαλοι και τα συμφέροντα που τους στηρίζουν είχαν κάθε λόγο και διάλεξαν αυτή τη στιγμή για να προκαλέσουν κρίση και ανωμαλία. Στόχος τους ήταν να μην προλάβουν οι Έλληνες να δουν και να απολαύσουν τα αποτελέσματα των δικών τους θυσιών». Ξέρω τι σκέπτεστε... Μητσοτάκης και θυσίες για τον εληνικό λαό είναι δύο έννοιες αμοιβαία αποκλειόμενες. Κι όμως! Κάτι ήθελε να πει ο "ποιητής" και όχι βέβαια για τον ελληνικό λαό...
Ποια ήταν τα συμφέροντα που φωτογράφιζε αλλά απέφευγε να κατονομάσει ο Μητσοτάκης; Διότι, για να μιλάει ο Μητσοτάκης για συμφέροντα - και μάλιστα ισχυρότερα από τα δικά του και της κλίκας του - κάτι πολύ σοβαρό συνέβαινε στο παρασκήνιο.
Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Η Siemens προσπαθούσε τότε λυσσαλέα να πάρει τον διαγωνισμό με τις 1.100.000 ψηφιακές παροχές(διαγωνισμός ΟΤΕ αριθμ. 7753/92). Συνέταιρος και άμεσα ωφελημένος θα ήταν ο Κόκκαλης και η Intracom. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δια του υπουργού Οικονομικών Στέφανου Μάνου αντιδρούσε αφού προσπαθούσε να βρει στρατηγικό επενδυτή στην Ιαπωνία και μετά να προχωρήσει στον εκσυγχρονισμό του ΟΤΕ. Ο Σαμαράς γνώριζε τα πάντα. Ήταν μέλος του ΚΥΣΥΜ (μέχρι να αποστατήσει) και ήξερε την κάθε λεπτομέρεια. Και όπως θα δούμε "χτύπησε" (όπως τον κατηγορούν) "σαν φιδι την κατάλληλη ώρα ρίχνοντας την κυβέρνηση με τον Συμπιλίδη".
Σε αυτό το κεφάλαιο υπάρχουν δύο επιστολές που ρίχνουν φως στο δυσώδες παρασκήνιο και στο τι γινόταν στην πλάτη του ελληνικού λαού.
Οι Γερμανοί πρόσταζαν να πάρουν την δουλειά. Και οι είλωτες, οι δουλοπάροικοι, έπρεπε να υπακούσουν. Εαν όμως δεν υπάκουαν οι Γρακοί, οι Ναζί ήταν διατεθειμένοι να ρίξουν την κυβέρνηση.
Η πρώτη επιστολή είναι αυτή που στέλνει στο Μητσοτάκη με επιτακτικό τόνο (σχεδόν διατάζοντας) ο τότε γενικός κουμαντοδόρος της Siemens στην Ελλάδα Η.Γεωργίου.
Ναι καλα ακούσατε. Ο "συνέταιρος" μαζί με τον Χριστοφοράκο, συγκατηγορούμενος για τα μιζόνια της Μίζενς με τα οποία λαδώθηκε όλος ο πολιτικος κόσμος.
Και είναι αυτή:
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioD4z6RGjr2dh9gj1IZGruMZjX9nvMggWBk1bOSuwecWeURsKurDZi_c6WvZkuGpJKy6wmc6lsZ9Dn4BuyxFP8gack5Ittbbkxie6IQonr0symmq2o451yPg7Lsp5P59BybFFGju5kdU_a/s1600/siemens1.jpg
 |
Τι είχε μεσολαβήσει; Ο Διευθύνων Σύμβουλος της SIEMENS Μπερχαντ Ντόμπεκ είχε πιέσει τον Μάνο (με το γνωστό ύφος του αυτοκράτορα προς τον αυλικό που εν μέρει εξηγεί και το πως μιλούν σήμερα οι Γερμανοί στους Έλληνες) λεγοντάς του: Ή μας δίνεις τη δουλειά ή φεύγουμε από την Ελλάδα, σταματάμε τις μίζες και σας βυθιζουμε οικονομικά και πολιτικά. Ο εκβιασμος ήταν ξεκάθαρος. Είχαν φαίνεται τον "Δούρειο Ίππο" τους.
Η επόμενη επιστολή είναι ενδεικτική της κατάστασης που επικρατούσε:
Στην Αμερική κυβερνάει η Goldman Sachs, στην Ελλάδα η Siemens. Όποιος πιστεύει ότι η "δημοκρατική" δεξιά παράταξη θα πάει ενάντια στο χέρι που την ταΐζει απατάται οικτρά. Άλλωστε και να ήθελαν δεν τους παίρνει: τους κρατάνε στο χέρι, και έτσι και κουνηθούνε θα πάνε όλοι φυλακή.
Μήπως τώρα εξηγείται καλύτερα και η πολιτική τους αυτοκτονία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου